Απέραντος ο ανθρώπινος πόνος. Δεν έχει κλείσει η πληγή. Νωπό το δάκρυ τον επιζόντων της Γενοκτονίας του 1915. Ο πόνος θόλωσε τη σκέψη. Ανθρώπινη αναπόφευκτη αντίδραση.
Φέτος συμπληρώνονται 103 χρόνια από την Γενοκτονία των Αρμενίων από την Τουρκία. Μόνο οι μνήμες ψιθυρίζουν διαρκώς… «Δεν είναι δυνατόν άνθρωπος να προκάλεσε τέτοιο πόνο σε συνάνθρωπο, δεν είναι δυνατόν να προκάλεσαν τέτοια θηριωδία σε γυναικόπαιδα, εγκυμονούσες μάνες, νέους και ηλικιωμένους».
Η Αρμενία είναι μία από τις αρχαιότερες ιστορικές χώρες της Ανατολής και εκτείνεται από τις ακτές της Μαύρης θάλασσας ως τα παράλια της Κασπίας και της Μεσογείου και κατοικείται από το λαό της πάνω από 3.000 χρόνια.
Η Αρμενία είναι φιλειρηνική χώρα. Οι θέσεις της στη διεθνή κοινότητα στηρίζονται στο σεβασμό, στην τήρηση των διεθνών συνθηκών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η Αρμενία αναπτύσσει τους δεσμούς της με όλα τα φιλειρηνικά κράτη του κόσμου. Δεν προκάλεσε ποτέ με τη στάση της ούτε και ενήργησε με τρόπο ώστε να δημιουργεί ένταση στις σχέσεις με άλλες χώρες και ειδικότερα με τις γειτονικές. Η Αρμενία δεν καταδικάστηκε ποτέ από τον ΟΗΕ ούτε αρνήθηκε ποτέ να εφαρμόσει αποφάσεις του. Είναι ένα κράτος που δεν πρόβαλε ποτέ διεκδικήσεις για εδάφη γειτονικών χωρών που δεν τις ανήκουν με βάση γεωγραφικά ή γεωφυσικά επιχειρήματα.
Οι σφαγές των Αρμενίων έγιναν απροκάλυπτα. Οι σχετικές διαταγές εκδίδονταν ανά διετία, από τότε που ανέβηκε στο θρόνο ο Αβδούλ Χαμίτ. Το 1895 εξοντώθηκαν 100.000 Αρμένιοι. Στο Βαν (το 1908), στα Άδανα και σε άλλα μέρη της Κιλικίας (1909) εκτελέσθηκαν πάνω από 30.000 άνθρωποι. Η τελευταία και μαζικότερη σφαγή ήταν του 1915. Την άνοιξη αυτής της χρονιάς άρχισαν οι εκτοπίσεις. Σε ορισμένα μέρη οι Αρμένιοι ούτε καν εκτοπίστηκαν, απλώς σφαγιάστηκαν ή κάηκαν επί τόπου.
Ο Ταλαάτ Πασά διακήρυττε ότι οι άμμαχοι οδηγούνταν σε «τάγματα εργασίας» από τα ψυχρά οροπέδια της Αρμενίας στις ελώδεις πεδιάδες του Ευφράτη και στην πυρωμένη έρημο της Συρίας. Οι εκτελεσθέντες από τη Γενοκτονία σύμφωνα με ιστορικές πηγές υπολογίζονται σε 1.500.000. Οι Τούρκοι με βαρβαρότητα τους έσερναν ξυπόλυτους κάτω από τον καυτό ήλιο, τους λήστευαν, τους άρπαζαν ακόμα και τα ρούχα και ό,τι άλλο αξίας κουβαλούσαν, τους έσπρωχναν με ξιφολόγχες όταν βραδυπορούσαν, τους εξόντωναν με την πείνα, τον τύφο και τη δυσεντερία, αφήνοντας στο διάβα τους χιλιάδες νεκρούς.
Τα απερίγραπτα βασανιστήρια των Αρμενίων άρχισαν από διάφορες απομονωμένες κωμοπόλεις. Η πρώτη επιθετική κίνηση των Τούρκων ήταν το Φεβρουάριο του 1915, που υποχρέωσαν όλους τους Αρμενίους να αφοπλιστούν. Οι Αρμένιοι εξαναγκάστηκαν να παραδώσουν τα όπλα τους στις τουρκικές αρχές. Μετά τον αφοπλισμό της πόλης Ζεϊτούν, οι Τούρκοι προέβαλαν την ίδια απαίτηση στο Αϊντάμπ, στο Μαράς, στην Ούρφα κι αλλού.
Λίγο μετά τον αφοπλισμό των Αρμενίων στις περιοχές αυτές, άρχισαν οι εκτοπίσεις και οι βίαιες μετακινήσεις των πληθυσμών. Οι προγραμματισμένες διώξεις αυτές, που σκοπό είχαν να αφανίσουν τον αρμενικό λαό και που πραγματοποίησαν τη Γενοκτονία, είχαν αναμφίβολα διαταχτεί από την κυβέρνηση των Νεοτούρκων.
Οι Αρμένιοι, οι οποίοι από τις εκτοπίσεις είχαν καταφέρει να φθάσουν ως το Χαλέπι, ήταν πια εξαντλημένοι από την πείνα και τη δίψα. Δεν άντεχαν άλλο και σωριάζονταν στο χώμα. Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από ετοιμοθάνατους ανθρώπους που είχαν πέσει στη γη, ανήμποροι να σηκωθούν, αργοπεθαίνοντας από πείνα και δίψα. Όσοι επιβίωσαν από την διαδρομή και έφταναν στην πόλη, εκεί συνωστίζονταν σε διάφορα σπίτια, στις εκκλησίες, στους αυλόγυρους, σε χάνια, σε οικόπεδα και όπου αλλού έβρισκαν.
Θα μπορούσαμε να περιγράφουμε για μέρες τις αναρίθμητες συγκλονιστικές σκηνές από τη μαζική σφαγή των Αρμενίων. Για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας αρκεί να έχουμε υπόψη μας το προμελετημένο από τους Τούρκους σχέδιο εξόντωσης του αρμενικού λαού με αργό και βασανιστικό τρόπο. Αυτός ο τρόπος εξόντωσης ήταν ό,τι πιο διαβολικό και άθλιο μπορούσε να συλλάβει ο ανθρώπινος νους.
Είναι πολλά τα ερωτήματα που περιμένουν απάντηση. Οι επετειακές συγκεντρώσεις, οι επιμνημόσυνες δεήσεις κρατούν άσβεστη τη μνήμη της ιστορίας. Μέχρι σήμερα οι Αρμένιοι ανά τον κόσμο ζητούν δικαίωση για τα θύματα της τραγωδίας.
Εμείς, ως νέα γενιά των Αρμενίων, στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα πως θα κρατήσουμε άσβεστη την μνήμη των προγόνων μας, των θυμάτων της γενοκτονίας, με της πολιτικές και πολιτιστικές μας δράσεις σε όλη την Ελλάδα. Η Αρμενική Νεολαία Ελλάδος κάθε χρόνο ,έτσι και φέτος, μέσω των περιπτέρων της στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, ενημερώνει τους αδερφούς Έλληνες για τον δίκαιο αγώνα του αρμενικού λαού και την ιστορική αλήθεια.
Γιατί οι πιο ένδοξες στιγμές στις δράσεις μας, δεν είναι μόνο οι μέρες επιτυχίας, αλλά οι μέρες εκείνες που μετά από αντίξοες συνθήκες, η νέα γένια αισθάνεται να μεγαλώνει μέσα της η θέληση για αγώνα και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα.
Συντάκτης Σιφεριάν Αρά
